Obserwacje niemieckie podają, że 77,3% dzieci hospitalizowanych z powodu ospy wietrznej nie miało obciążającego wywiadu [15]. Natomiast według danych pochodzących z Anglii, Szkocji i Walii w sezonie 2006/2007 na 13 odnotowanych zgonów z powodu ospy wietrznej, u dzieci

w wieku 9 mies.–9 lat, 12 dotyczyło dzieci immunologicznie kompetentnych[21]. Ryzyko zgonów z powodu ospy wietrznej jest 25 do 174 razy wyższe wśród dorosłych w porównaniu z dziećmi [22, 23]. Szczególnie groźne jest zachorowanie na ospę wietrzną kobiet w ciąży. Zakażenie wirusem varicella zoster u kobiet w pierwszym trymestrze ciąży może być przyczyną wad wrodzonych (2% spośród płodów zakażonych w pierwszych 20 tyg. ciąży). Natomiast zachorowanie 4 dni przed do 2 dni po porodzie stanowi zagrożenie wystąpienia ospy wietrznej u noworodka, która nieleczona może w 20% przypadków prowadzić do zgonu [24]. Noworodkom tym natychmiast po porodzie lub po rozpoznaniu ospy wietrznej GSK J4 mw u matki należy podać hyperimmunizowaną

immunoglobulinę przeciwko varicella zoster. Należy podkreślić, że dane epidemiologiczne pochodzące z rutynowego nadzoru są w wielu krajach niedoszacowane. Potwierdzają to między innymi Selleckchem PCI-32765 zgłoszenia zebrane w systemie Sentinel od lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej we Włoszech, które wykazały 3,8-krotnie wyższą zapadalność na ospę wietrzną u dzieci w wieku od 0 do 14 lat niż podawaną w oficjalnych statystykach [25, 26]. Wskaźnik serokonwersji po przebyciu ospy wietrznej u dzieci w wieku 5–9 lat, oceniany w kilku krajach europejskich, wynosił 61,8–93% 27., 28., 29. and 30.. Jakkolwiek znane są raporty dotyczące ognisk zachorowań, liczby i rodzaju powikłań, hospitalizacji oraz przypadków zgonów z powodu ospy wietrznej, to jednak choroba ta postrzegana jest nadal przez wielu lekarzy i rodziców jako lekka i „obowiązkowa”. Takie postrzeganie ospy wietrznej powoduje, że obowiązkowe szczepienia

przeciw tej chorobie znalazły się dotychczas w programach szczepień ochronnych niewielu krajów. Zachorowania na ospę wietrzną związane są z obciążeniem dla systemu ochrony zdrowia (medyczne koszty bezpośrednie) i pacjenta (medyczne oraz pozamedyczne koszty bezpośrednie i pośrednie), Dichloromethane dehalogenase oraz stanowią obciążenie dla gospodarki (koszty pośrednie) [31]. Bezpośrednie koszty medyczne obejmują koszty konsultacji lekarskich, hospitalizacji oraz leczenia zachorowań i ich powikłań. Kategoria medycznych kosztów pośrednich zawiera koszty transportu medycznego, dojazdów do miejsca udzielania świadczeń opieki zdrowotnej oraz opieki nad dzieckiem finansowanej przez rodziców/opiekunów. Koszty pośrednie zachorowań odnoszą się do utraconej produktywności związanej z nieobecnością rodzica/opiekuna lub dorosłego chorego w pracy [32]. Koszty pośrednie mają istotny wpływ na profil farmakoekonomiczny szczepień przeciwko ospie, ponieważ ich udział, w zależności od założeń analizy, waha się od 63,4% do 90,9% całkowitego obciążenia chorobą [31].